On tour met ‘the boys in green’

De deelname van Ierland aan het EK voetbal voelde voor de bewoners van het eiland aan als een bonusprogramma. Het komt namelijk niet zo gek vaak voor dat ‘the boys in green’ weten door te dringen tot een groot hoofdtoernooi. De laatste keer dat Ierland een EK voetbal speelde, was in 1988. Het werd direct een toernooi om nooit meer te vergeten. Grote rivaal Engeland werd namelijk met 1-0 opzij gezet. De editie van 2012 verliep minder succesvol: de Ieren wonnen geen enkele wedstrijd en wisten slechts een keer te scoren. Dat deerde de 40.000 meegereisde Ieren (ter informatie: voetbal is er nationale sport nummer vier en het land telt vier miljoen inwoners) echter weinig. Ze waren er ‘just for the crack’. En dat heb ik geweten. Twee weken lang trok ik namelijk op met het groene leger. Een foto-impressie vanuit Poznan en Gdansk.

Ierland-Kroatië, Poznan

Ierland-Kroatië, Poznan

‘FUCK EURO 2012’

Een FUCK EURO 2012-sticker in de straten van speelstad Wroclaw.

Het overgrote merendeel van de Polen is vooral trots dat hun land een van de twee gastheren is van het EK 2012. Ze zien het als een staatsexamen, als een grote stap in de opbouw van het land nadat het communisme zo’n twintig jaar geleden verdween. Maar er is een groep die het hier niet mee eens is. Het zijn de ultra’s, de fanatiekste voetbalfans, van verschillende clubs die zich verenigden en het standpunt ‘FUCK EURO 2012’ innamen.

Reden hiervoor is er een die voor de ‘gewone’ Pool onbegrijpelijk is en door hen in de prullenbak wordt gemieterd. De ultra’s beschuldigen de politiek ervan duizendeneen beloften te hebben gedaan, terwijl ze die slechts deels zou zijn nagekomen.

‘Ja, de infrastructuur is verbeterd, maar niet zoals beloofd. Ja, de stadions zijn vernieuwd, maar ze hielden hierbij geen rekening met ons, de gebruikers. Nu we aan de vooravond van het EK staan, zien we hoeveel er nou eigenlijk is veranderd: bijna niks’, roepen de ultra’s.

Maar volgens de politici is de groep (ruim 5.500 mensen hebben de FUCK EURO 2012-facebookpagina geliket) vooral boos, omdat juist zij, ‘de raddraaiers’, nu keihard worden aangepakt. De politie deed onlangs verschillende invallen bij de hooligans, pakte deze op en houdt ze nog steeds vast. De politiek zegt dat de hooligans maar beter kunnen wennen aan dit beleid, want vanaf nu doen ‘we’ het alleen nog maar op deze manier. De ultra’s menen dat dit enkel reclame is om uit te dragen hoe goed Polen het wel niet doet. ‘Maar na het toernooi wordt alles weer als vanouds. Wij zijn nu onderdeel van het spel dat het EK heet, omdat wij kritiek uiten op de regering. Maar intussen blijft zij juist buiten schot, want ook de media richten hun pijlen alleen maar op ons.’

Of de regering dit beleid daadwerkelijk gaat aanhouden, is enkel gissen. Daarvoor is het wachten tot na het EK. Pas dan wordt duidelijk of de Poolse overheid daadwerkelijk een nieuwe weg is ingeslagen of dat deze belofte, volgens de ultra’s net als al die andere, loos is. Tot die tijd zullen de vingers, wijzend naar de andere kant, gestrekt blijven.